حضرت عباس (ع)
در جواني غم تو پير مناجاتم كرد مادرت فاطمه در سجده ملاقاتم كرد
دست دادم كه كسي جز تو كرم ننمايد ليك دست كرمت قبلة حاجاتم كرد
تا لب تر شدة مشك لبم را بوسيد لب خشك تو گرفتار مكافاتم كرد
كودكان حرم شير خدا تشنه چرا؟ عاقبت آب، زمين خوردة ساداتم كرد
علم و مشك من و دست،زهم پاشيدند دم شمشير تو امروز چه خيراتم كرد
گرية دختركان گرچه دلم را ميسوخت گرية مشك من سوخته دل، ماتم كرد
تا كه بر پاي تو افتاد دو دست قلمم حقتعالي مَلَك مُلك سماواتم كرد
هرچه تير است در اين دشت مرا بوسيده جذبة عشق تو كانون بليّاتم كرد
اي كه غم تو داده بروز انكسار من برخيز و خود ببين، دل بي غمگسار من
برخيز و خود، شكستگي قامتم ببين زير سؤال رفته همه اقتدار من
اي پاسبان و پشت و پناه خيام من بي تو شكست، شيشة صبر و قرار من
صاحب لواي لشكرم، اي صاحب رجز خيز و به اهتزار در آور، شعار من
چشم خمار، باز كن اي ساقي خموش باشد سبوي مشك تهي، آشكار من
اي باب حاجتم، به توأم حاجتي بود تنها بده، جواب لب شير خوار من
جانا، گمان مبر كه تو افتادهاي ز پا زيرا كه تا به حشر، تويي تك سوار من
بعد تو دستها به جسارت چو وا شود زينب به تازيانه رود از ديار من
خوش، بوي ياس مقتل عباس ميدهد مادر بيا دمي بنشين در كنار من
اي يادگار حيدر كرار، بعد تو نام تو در جهان بشود يادگار من
غمگينتر از شهادت تو نيست مشكلي بعد از تو هيچ كس نشود پاسدار من
شاعر: محمدسهرابي
با سلام خدمت شما